Въ русскомъ языкѣ исчезло четыре буквы, изъ нихъ реальная проблема была съ одной — ѣ. А, по свидѣтельству одного друга, живущаго въ Германiи, когда авторы современной нѣмецкой реформы выступаютъ передъ публикой и ихъ просятъ сказать, какъ по новымъ правиламъ пишется то или иное слово, они лезутъ въ свои бумажки.
Въ новогреческомъ [i] выражается тремя буквами и тремя диграфами (одинъ изъ коихъ, правда, встрѣчается весьма рѣдко), [e] — одной буквой и однимъ диграфгомъ, [o] — двумя буквами. Если мои свѣдѣнiя невѣрны,
Что, собственно, изъ этого слѣдуетъ? То, что если орѳографическая реформа возможна, ничтожна сама проблема, ею рѣшаемая. А потому орѳографическiя реформы не нужны.
P. S. Стихотворенiе Кавафиса послѣ орѳографической реформы.
Τα Δάκρια τον Aδελφόν του Φαέθοντος
Ος φος εν ίλι, ος διαφανίς
χρισός ο ίλεκτρος ίνε ο τιμαλφίς. —
Ότε απέσιος δίναμις εμμανίς,
φθονούσα τον Φαέθοντα, εκ κοριφίς
τον κατεκρίμνισε τον ουρανόν,
ε αδελφέ του ίλθον μελανίμονες
ις το ιγρόν του μνίμα, τον Ιριδανόν,
κ’ ιμέραν, νίκτα έκλεον ε τλίμονες.
Κ’ εθρίνιν μετ’ αυτόν όλ’ ι θνιτί
τιν ματεότιτα ονίρον ιψιλόν.
Ο τίχι άσπλαγχνος, ο μίρα μισιτί,
έπεσεν ο Φαέθον εκ τον νεφελόν!
Εντός τον ταπινόν μας εστιόν
ας ζίσομεν ολιγαρκίς κε ποταπί•
εκβάλομεν τις πόθις εκ τον καρδιόν,
ας παύσι πάσα προς τον ουρανόν ροπί.
Έκλεον πάντοτε ε διστιχίς,
έκλεον του Φαέθοντος ε αδελφέ,
κ’ επί εκάστις τι Ιριδανού πτιχίς
αντανεκλόντο ε οχρέ αυτόν μορφέ.
Εν άκρα σιγκινίσι τα σεπτά
δάκρια τον νιμφόν εδέχετο ι γι
κε εθισαύριζεν. Ος δ’ έγιναν επτά
ιμέρε, κ’ ι ογδόι έλαμψεν αυγί,
ις εονίαν παρεδόθισαν
στιλπνότιτα τα κλαύματά τον τα πολλά
κ’ ις ίλεκτρον λαμπρόν μετεμορφόθισαν.
Ο λίθε εκλεκτέ! ο δάκρια καλά!
Θρίνος γεννέος, θρίνος ζιλιτός,
μεστός αγάπις κε μεστός μαρμαριγίς —
τίμιε αδελφέ, με δάκρια φοτός
εκλάψατε τον κάλλιστον νέον τις γις.